Amsterdamkanaalhuizen

Vroeg in Amsterdam, en de stad is zo stil als het wordt. Ik dwaalde door een smalle geplaveide straat, ik merkte dat ik hiernaar staarde Amsterdamkanaalhuizen, perfect gespiegeld in het kalme water. De scène voelde tijdloos. Deze huizen, lang en smal met hun eigenzinnige, puntige daken, leunen een beetje, elk met zijn eigen verhaal geëtst in eeuwenoude stenen. 

Er is iets surrealistisch aan De stad zien Als deze weerspiegeld, bijna alsof het een geheime kant onthult. In zwart en wit, het is nog opvallender - geen afleidingen, alleen pure vorm en symmetrie. Even voelde het alsof ik gevangen zat tussen twee werelden, met de Echte Amsterdam hierboven en zijn stille, gespiegelde tweeling hieronder.

Daarom reis ik. Momenten als deze, waar de stad net lang genoeg lijkt te pauzeren om een ​​stukje van zichzelf met je te delen.  Als je geïnteresseerd bent, heb ik een artikel over de Beste tijd om Amsterdam te bezoeken.